توضیحات
انگشتر فیروزه نیشابوری با چنبر نقره دست ساز
در بین سنگ های فیروزه معادن کشورهای مختلف در دنیا فیروزه ی نیشابور به عنوان بهترین و با کیفیت ترین و خوش رنگ ترین فیروزه شناخته میشود از این رو قیمت بالایی دارد
نکته مهم در خرید فیروزه اصلی نیشابور این است که بتوانیم فیروزه اصلی نیشابور را از فیروزه های دیگر مناطق جهان و حتی ایران تشخیص بدهیم و این با وجود انواع مختلف فیروزه ای که به بازار آمده است کار ساده ای نیست بنابراین پیشنهاد میشود در مرحله اول حتما از یک فروشگاه معتبر خرید کنید و ضمن خرید علاوه بر دیافت فاکتور شرط کنید که اگر نیشابور نباشد مرجوع میکنید دوما با فردد خبره ای خرید کنید و در مرحله آخر اگر به تنهایی قصد خرید داشتید به نکات زیر توجه کنید:
معمولا یکی از مشخصه های اصلی فیروزه نیشابور داشتن تکه های سنگ (مثل سنگ های معمولی) در پشت فیروزه است. حتی مرغوب ترین فیروزه ها از نظر پاکی باید رگه ای از این ناخالصی طبیعی (از جنس و رنگ سنگهای کوه و معادن) را در پشت خود (یا هرجای دیگر سنگ) داشته باشد و این مشخصه به عنوان شناسنامه ی سنگ فیروزه ی نیشابور در بازار یاد میشود
بنابراین اگر در هیچ جای فیروزه این رگه های طبیعی را پیدا نکردید در خرید آن احتیاط کنید اما دقت هم بکنید که فیروزه ی دامغان و آمریکایی و … هم از این رگه ها دارند! پس این مشخصه تنها کمکی که میتواند به شما بکند این است که اگر این رگه ها را دیدید بفهمید فیروزه تان نیشابوری هم میتواند باشد نه این که صددرصد نیشابور است. تشخیص اینکه یک فیروزه صد در صد نیشابور است با وجود شباهت زیاد بعضی فیروزه های دیگر به فیروزه نیشابور کار هرکسی نیست پس در مواردی که قصد دارید مبلغ بالایی را هزینه کنید احتیاط کنید و حتما با فرد خبره و از فروشگاه معتبری که امکان مرجوع شدن داشته باشد خرید کنید
تاریخچه فیروزه (Turquoise)
نام قدیم فیروزه، Turquoise است که مى تواند از نام ترکیه آمده باشد؛ زیرا ابتدا معتقد بودند این کانى از کشور ترکیه آمده است (فیروزه به احتمال زیاد از کوه على میرزا در پارس، ایران کنونى، یا شبه جزیره سینا در مصر آمده که هر دو از مناطق قدیمى شناخته شده اى هستند که فیروزه از آنجا استخراج مى شده). به احتمال دیگر، این نام از توصیف فرانسوى سنگ جواهر Pierre turquin به معناى سنگ آبى تیره گرفته شده است.
طى هزاران سال، فیروزه آبى تیره جهان در ایران یافت مى شد و اصطلاح فیروزه پارسى مترادف با بهترین فیروزه بود. این مساله در اواخر قرن ۱۸ و اوایل قرن ۱۹ هنگامى که ذخایر مهم و مرغوبب فیروزه را در باختر و جنوب باخترى آمریکا کشف کردند، تغییر کرد. مواد این ذخایر به خوبى و عیار فیروزه پارسى بود و اکنون بیشترین فیروزه، در آمریکا با عیار بالا استخراج مى شود. هر چند امروزه همچنان فیروزه پارسى برابر یک تعریف از کیفیت فیروزه است تا بیان مبدا و سرچشمه آن.
خواص شیمیایى فیروزه:
فرمول شیمیایی فیروزه را کراس ۱۹۵۲ به صورت cuoh(po4)5 h5(ai(oh))b نوشته است.
فیروزه دارای وزن مخصوص ۸/۲-۶/۲ و ضریب شکست ۶۵/۱- ۶۱/۱ و سختی ۵-۶ است .
فیروزه از نظر خواص نورانی دو محوری مثبت است. فیروزه ترد و شکننده است. جلای فیروزه شیشه ای و به قولی مومی است. معمولاً نور را عبور نمی دهد یا به عبارتی او پاک و (کدر و تیره ) است.. در صورت ساختن پرده بسیار نازکی از فیروزه نو را از آن عبور می کند.
ترکیب شیمیایی فیروزه به این صورت است اکسید آلومینیم %۸۴/۳۶ – اکسید فسفر %۱۲/۳۴ – اکسید مس %۲۷/۹ – آب %۴۷/۱۹ و همینطور ناخالصی نیکل و منگنز میباشد.
فیروزه دارای سیستم تری کلینیک رده پنیا کوئیرال فرم کریستالی اکثراً کوچک و یا منشوری است.
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.